Tuesday, January 31, 2006

من خام تر از اونم که راه ِ دوست داشتن و بدونم

"... حقش بود به حرفاش گوش نمی دادم هیچ وقت نباید به حرف گلها گوش داد،
گل و فقط باید بو کرد و از تماشاش لذت برد گل ِ من تمام ِ اخترکم و خوشبو می کرد... گیرم من بلد نبودم چه جوری از اون لذت ببرم .
حقش بود قضیه ء چنگالهای ِ ببر به جای ِ اینکه دمغم کنه دلم و نرم کرده باشه اون روزه نتونستم چیزی بفهمم...
من باید روی ِ کرد و کار ِ اون در موردش قضاوت می کردم نه روی ِ گفتارش ، عطر آگینم می کرد دلم و روشن می کرد . اصلا نبایست ازش فرار میکردم باید به مهر و محبتی که پشت ِ اون کلکهای ِ معصومش بود پی می بردم ،
گلها پرن از این جور تضاد ها اما خوب دیگه من خام تر از اونم که راه ِ دوست داشتن و بدونم ...."
از مسافر کوچولو
این قصه خود ِ زندگی ِ ، خود ِ خود ِ زندگی... مخصوصا وقتی با صدای ِ شاملو شنیده بشه بعضی قسمتهاش حرفای تو ِ بعضیاش حرفای ِ من بعضیاش حرفهای ِ اون ....

4 Comments:

Anonymous Anonymous said...

نازلی عزيز و مهربون چقدر ناديده دوستت دارم،مطمئنم حس می كنی و گرنه نامت حس پنهان نبود!

Blogger hiddensense said...

فریبا جان دل به دل راه داره منم همینطور...:)

Anonymous Anonymous said...

همیشه سایه روشن رو به تمام مداد رنگی هام ترجیح میدم ...
اما خدا نکنه روزی بیاد که تضاد سیاه و سفید برق چشماتو بگیره

Anonymous Anonymous said...

age kasi doostet dashte bashe shab ke mikhai bekhabi shayad avaze inke "farda sibh chikar bayad bokoni" faghat azat beporse "chi tanet kardi?" va to hatta age sokoot ham bokoni barash ghashange

Post a Comment

<< Home