مرگ

فکر کردن به مرگ همیشه اذیتم می کرده هیچ جور نمی تونم با خودم سر ِ این مسئله کنار بیام اگه زیاد بهش فکر کنم اونقدر روم اثر میزاره که از خواب و خوراک می افتم

برام جالبه که بعضیا میگن از مرگ نمی ترسن

یا حتی بعضیا یه مرحله بالاتر از نترسیدن با یک حالت ِ شعرگونه به مرگ نگاه می کنن و به بقیه هم میگن :

"...چرا از مرگ ميترسيد چرا زين خواب جان آرام نوشين روی گردانيد چرا آغوش گرم مرگ را افسانه مي دانيد بهشت جاودان آنجاست چرا از مرگ می ترسيد..."

آغوش ِ گرم ِ مرگ ؟... بهشت ِ جاودان ؟

پ.ن :

* موقعی که تو یا هر کس ِ دیگه میگه :" دلش می خواد بمیره ... " من بهم میریزم . کاش این مسئله برام حل می شد ...